WWW.KAŁUCKI.FREE.ART.PL

małgosia gryglicka

stan świadomości

Właściwością pracowni akademickich jest skumulowanie w jednym czasie i w jednym, zazwyczaj niezbyt obszernym miejscu, wielu osobowości twórczych, energii, światopoglądów, postaw, emocji, doświadczeń, perspektyw. Sytuacja komplikuje się dodatkowo w chwili, gdy w jednym czasie i miejscu spotykają się twórcy będący jednocześnie odbiorcami – i odbiorcy będący jednocześnie twórcami. Użytkownicy pracowni są w tym samym momencie nadawcami, teoretykami, krytykami i odbiorcami swoich dzieł nawzajem. Pytanie brzmi, czy taka sytuacja jest dla jej uczestników przywilejem, czy dramatem? Myślę, że odpowiedź biegnie dwutorowo. Jako miejsce „wspólne” pracownia determinuje przymusowe konfrontacje, co nie zawsze jest sytuacją komfortową i często odbywa się ze szkodą i dla pracowni jako całości, i dla artystów indywidualnie. Pracownię „wspólną” od „własnej” odróżnia fakt, że w tej ostatniej artysta jest niezależny i od obecności, i opinii innych. Jakkolwiek, paradoksalnie, z tych samych powodów sytuacja może okazać się korzystna dla jednych i drugich. Różnica, jaka zachodzi pomiędzy tradycyjnym odbiorem sztuki, np. w galerii, a sztuki obecnej w pracowni, polega na tym, że w pracowni sztuka dopiero się rodzi. I ten intymny proces wydarza się na oczach widzów, będących jednocześnie świadkami kreatywności swojej własnej i innych. Zachodzi tutaj zjawisko skupienia się na sobie w obecności osób trzecich, co bez wątpienia nie jest rzeczą łatwą. Twórca jest świadkiem nie tylko realizacji swych własnych projektów, ale zderza się z urzeczywistnianiem wyobrażeń innych artystów. Jest świadkiem procesu transformacji i materializacji osobistych myśli wszystkich użytkowników pracowni. Z własnego świata fikcji przez rzeczywistość pracowni wkracza na obszary fikcji innych. Pracownia jest zatem taką fizyczną i mentalną przestrzenią, na obszarze której odbywa się „przejście” od rzeczywistości realnej do aktu kreacji, będącego sposobem na wypowiedź o bycie. „Przejściem”, którego jesteśmy świadkami i uczestnikami. Sytuacja taka wymaga i chęci, i zgody na otwartość umysłu oraz odwagi i umiejętności poruszania się pomiędzy przestrzeniami innych (z uszanowaniem ich) a swymi własnymi obszarami. W tym momencie swoją szczególną rolę odgrywa „mistrz”, który w przypadku „naszej pracowni” jest nie tylko malarzem (na szczęście dla nas), ale również, a może przede wszystkim myślicielem, filozofem, analitykiem sztuki. Posiada niezwykłą umiejętność obserwowania świata, przez co jego postawa w konfrontacji z innymi nie jest roszczeniowa. Jest on zorientowany na dialog i poznanie. Dzięki temu pracownia, którą tworzymy, mimo stabilności swego charakteru zmienia się i pozwala nam się zmieniać.

Pozwala nam się rozwija
Za zdarzeniami i atmosferą miejsca stoją ludzie. Sztuka nie rodzi się byle gdzie i z byle jakich powodów. Nie znosi schematów.
To nasze uczucia i nasza wyobraźnia są dla niej pożywką.
To nasze indywidualne wybory nadają jej kształt. Pracownia nie jest zatem miejscem, jest raczej stanem, z którym się identyfikujemy lub nie za sprawą osoby, która ją prowadzi.
Jest stanem umysłu, stanem świadomości malarskiej i szerzej – świadomości sztuki.

Być może dlatego doszło do powstania projektu WWW.KAŁUCKI.FREE.ART.PL, że od zawsze istniał on w naszej świadomości. Od zawsze był wirtualny, bo zdarzał się tylko w naszych umysłach.
A wystawa jest kolejnym pretekstem do jego materializacji.

W wystawie WWW.KAŁUCKI.FREE.ART.PL udział biora: Małgorzata Dawidek, Anna Pol, Małgorzata Szymankiewicz, Alicja Światłoń, Joanna Zacharczuk, Wojciech Ławnicki, Marcin Łodyga, Radosław Jureczka, Radosław Szlaga
kurator: Wojciech Łazarczyk
wystawa jest czynna do 26 września 2004