Stanisław Dróżdż. i (fragmenty) Pojęciokształty. Poezja konkretna

i (fragmenty) Pojęciokształty. Poezja konkretna
kurator: Leszek Lewandowski

wystawa czynna od 14 października do 6 listopada

Urodziłem się w 1939 roku w Sławkowie. Do czasu szkoły średniej mieszkałem i uczyłem się w Sosnowcu. We Wrocławiu ukończyłem Technikum Ekonomiczne. W 1959 roku rozpocząłem studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Tok studiów ukończyłem w 1964 roku, natomiast magisterium uzyskałem w 1979 roku na podstawie wydanej przez siebie książki „Poezja konkretna”. Zawierała ona prace, życiorysy i bibibliografię autorów – konkretystów polskich.
Organizowałem sesje i wystawy poezji konkretnej, zarówno krajowej jak i zagranicznej. Sam uprawiam poezję konkretną od 1967 roku. Ponieważ przez cały okres szkoły średniej oraz studiów dręczyła mnie myśl dlaczego wiersz, opowiadanie, powieść, itp. zaczynają się w jakimś tam miejscu i kończą w jakimś, postanowiłem tworzyć utwory pozbawione tego aspektu, ograniczając się do samego czystego tekstu.
Od 1968 roku pokazuję swoje prace, a od 1971 roku jestem na stałe związany z Galerią Foksal w Warszawie. Do dziś szefuje jej Wiesław Borowski, który nigdy nie pytał mnie co ja będę robił, tylko co będę do realizacji wystawy potrzebował. W Galerii Foksal powstały moje najlepsze dzieła: prace cyfrowe, instalacje: „Między”, „Żyłki”, itp.
Nigdy nie tytułowałem swoich prac, nazywałem je tylko: „Pojęciokształty. Poezja konkretna”.
Od czasu, gdy zacząłem wystawiać, mam w swoim dorobku około 300 wystaw krajowych i zagranicznych – indywidualnych i zbiorowych. Moje prace znajdują się w muzeach krajowych i zagranicznych.
Stanisław Dróżdż, www.drozdz.art.pl

[…] Poezja konkretna, którą zajmuje się Stanisław Dróżdż, powstała jako kierunek artystyczny w 1953 roku, kiedy na ogólnoświatowym zjeździe w Sztokholmie ogłoszono jej manifest. Na Zachodzie była szczególnie popularna w latach 50. i 60. Artyści zajmujący się tą dziedziną sztuki tworzą poematy w postaci kompozycji wizualnych zbudowanych z układów liter i znaków typograficznych, które nie są podporządkowane żadnym związkom semantycznym czy syntaktycznym. Stanisław Dróżdż tak charakteryzuje twórczość, którą się zajmuje: „…poezja konkretna polega na wyizolowaniu, zautonomizowaniu słowa. Wyizolowaniu go z kontekstu językowego, wyizolowaniu go także z kontekstu rzeczywistości pozajęzykowej, żeby słowo jak gdyby samo w sobie i dla siebie znaczyło. W poezji konkretnej forma jest zdeterminowana treścią, a treść formą. Poezja tradycyjna opisuje obraz. Poezja konkretna pisze obrazem”.
[…] Na 50. Biennale Sztuki w Wenecji Dróżdż przygotował projekt ALEA IACTA EST / KOŚCI ZOSTAŁY RZUCONE. Ściany Polskiego Pawilonu pokryte zostały nieco powiększonymi (3×3 cm) kośćmi do gry, których zużyto do zrealizowania pracy około 250 tysięcy. Na ścianach znajdowały się wszystkie możliwe kombinacje, jakie można wyrzucić grając sześcioma kostkami. Na środku pawilonu stanął stół do bilardu, na którym leżało sześć standardowych kostek. W instrukcji obsługi przygotowanej w 40 językach artysta zapraszał widzów do rzutu sześcioma kostkami, a następnie do odszukania na ścianach wyrzuconej kombinacji cyfr. W tej grze wygrywał ten, kto odnalazł swój układ wśród 46 656 możliwych. Prace Dróżdża są ponadczasowe i współczesne. Słowo w poezji konkretnej dzięki swojej autonomii i braku odniesienia do konkretnego kontekstu odsyła odbiorcę jedynie do systemu językowego jako sieci relacji.