REYNOLD REYNOLDS – The Lost

Otwarcie w NOC MUZEÓW

Oprowadzanie po wystawie: 23.05.2012 oraz 13.06.2012, godz. 16:30 (koszt: bilet wstępu)

Reynold Reynolds (ur. 1966) pochodzi z Alaski, działalność artystyczną rozpoczynał w Nowym Jorku, od kilku lat mieszka i pracuje w Berlinie. Studiował fizykę pod kierunkiem noblisty Carla Wiemana, następnie film eksperymentalny i sztuki wizualne. Wszechstronna edukacja Reynolda Reynoldsa znajduje odbicie w jego twórczości, która rozgrywa się na pograniczu kina, sztuki, eksperymentu naukowego i filozofii uprawianej za pomocą środków wizualnych.

Reynolds jest autorem filmów krótkometrażowych i kunsztownych instalacji kinematograficznych. To wizjoner przykuwający uwagę widza niezwykłymi obrazami, ale zarazem wytrawny rzemieślnik. Jego filmy są precyzyjnie zaprojektowanymi machinami do konstruowania rzeczywistości. Ich materia jest niemal namacalna; na przekór epoce cyfrowego obrazu, w której film jest zbiorem danych, Reynolds tworzy swoje kino na taśmach światłoczułych 8 mm i 16 mm, kręci w przemyślnie zbudowanych scenografiach, z użyciem fizycznych rekwizytów. Jest mistrzem metodycznej pracy w studio i analogowych efektów specjalnych. „Magia” jego kina wywodzi się z tradycji sięgającej Georges’a Mélièsa – tradycji, w której kino było obszarem inwencji z pogranicza technicznych wynalazków i sztuki iluzjonizmu.

Umiejętności filmowego „magika” pozwalają Reynoldsowi manipulować przestrzenią, czasem i fizyką świata, który przedstawia w swoich pracach. Czas może ulec kondensacji, rozciągnięciu lub rozszczepieniu na kilka ścieżek równoległych zdarzeń. Przestrzeń ulega odkształceniu, prawa fizyki odmianie. Zakwestionowane zostają granice podziału na świadomy podmiot i otaczającą go materię nieożywioną; myśl może przybierać przedmiotowy kształt, a przedmioty ożywać. Każdy film artysty można postrzegać w kategoriach paranaukowego eksperymentu. Za pomocą środków kinematograficznych Reynolds tworzy szczególne, niemożliwe do uzyskania w rzeczywistości warunki do prowadzenia swoich doświadczeń. W laboratorium swojej sztuki Reynolds bada relację istoty ludzkiej z czasem, przestrzenią i materią, analizuje fascynujące go procesy metamorfozy, rozkładu i zniszczenia. Z drugiej strony artysta pokazuje, jak ludzkie myśli, stany psychiczne i emocje zdolne są transformować otaczającą nas rzeczywistość.

Więcej o artyście: www.reynold-reynolds.com/index.htm, www.facebook.com/Artstudio.Reynolds

Reynold Reynolds, Pięć utworów/ Five Pieces

Tytułowe Pięć utworów to wybór pięciu prac z dorobku artysty. Wystawę otwierają filmy Tonący Pokój (Drowning Room) i Płonąc (Burn), które Reynold Reynolds zrealizował na początku XXI wieku z niedawno zmarłym artystą Patrickiem Jolleyem. Obie prace układają się w nieformalny dyptyk. To dwie katastroficzne wizje, o tyle szczególne, że przedstawione w nich kataklizmy nie mają charakteru wydarzeń nadzwyczajnych. Przeciwnie, katastrofa trwa bez przerwy, jest codziennością. Świat pochłaniany jest przez potop, ogarniają go płomienie, a życie toczy się dalej – w warunkach permanentnej, spowszedniałej apokalipsy.

Widmo katastrofy nawiedza również codzienność w filmie Sześć mieszkań  (Six Apartments); to studium zwycięskiego chaosu, który zdaje się brać górę zarówno w świecie fizycznym, jak i w świecie idei. Radio i telewizja bombardują lokatorów sześciu mieszkań hiobowymi wiadomościami i złowieszczymi przepowiedniami, podczas gdy oni sami z każdą chwilą przybliżają się do swojej prywatnej apokalipsy.

Tajemne życie (Secret Life) i Tajemna maszyna (Secret Machine) to dwie pierwsze części projektu Trylogia Sekretów (Secret Trilogy). W obydwu filmach Reynolds przedstawia studium postaci, używając tego klasycznego tematu jako narzędzia do badań naszego wyobrażenia o czasoprzestrzeni.

Reynold Reynolds & Patrick Jolley

Tonący pokój (Drowning Room), 2000

transfer z filmu 8 mm, 10 min 

Nakręcony w domu pochłoniętym przez wodę film przedstawia historię z zatopionego przedmieścia. Napięcie, represja, depresja i domowa atmosfera stały się tak gęste, że przybrały postać płynną.

Reynold Reynolds & Patrick Jolley

Płonąc (Burn), 2002

transfer z filmu 16 mm, 10 min

Wnętrze domu płonie, a tymczasem jego mieszkańcy pozostają skupieni na sobie, swoim życiu codziennym i problemach emocjonalnych.

Sześć mieszkań (Six Apartaments), 2007

dwukanałowa projekcja wideo, transfer z filmu 16 mm, 12 min

Sześcioro ludzi żyje obok siebie, ale osobno w sześciu sąsiadujących mieszkaniach. Trwają w izolacji, odprawiają rytuały codzienności, obojętni na siebie nawzajem, a także na gwałtowne procesy erozji i rozkładu, które ogarniają świat, ich mieszkania i ich samych.

Tajemne życie (Secret Life), 2008

projekcja dwukanałowej instalacji wideo, transfer z filmu 16 mm, 2 x 5 min

Bohaterką filmu jest kobieta uwięziona w mieszkaniu, które ożywa. Jej własne myśli wydostają się na wolność i dziczeją, zarastając przestrzeń i pleniąc się niczym rośliny.

Tajemna maszyna (Secret Machine), 2009

projekcja dwukanałowej instalacji wideo, transfer z filmu 16 mm, 2 x 7 min

Bohaterka filmu staje się obiektem eksperymentów swojej antagonistki. Uczona, beznamiętna niczym maszyna, bada i mierzy ciało modelki, określając je za pomocą różnych jednostek czasu i przestrzeni.

Reynold Reynolds, The Lost

Reynold Reynolds rozpoczął pracę nad The Lost w 2011 roku, ale korzenie tego dzieła sięgają lat 30. XX wieku. Prowadzony przez Artstudio Reynoldsa projekt The Lost dotyczył rekonstrukcji i badań nad filmem Die Verlorenen, odkrytym na Syberii w 1987 roku. Pochodzący z wczesnych lat 1930. film został znaleziony w olbrzymiej skrzyni wraz z innymi intrygującym obiektami, jak instrumenty medyczne, szkicowniki, stosy notatek oraz fotografie przedstawiające – jak się wydawało – grupę kabaretową. Znalezione taśmy filmowe były w wielu miejscach mocno zniszczone i od 2011 roku Reynolds ze swoim zespołem pieczołowicie je odtwarzał. W rezultacie ujawniony został niezwykły materiał, który okazał się komercyjnym filmem o wampirach. Na podstawie nielicznych informacji, które zachowały się w archiwach, udało się ustalić, że Die Verlorenen było pierwszą próbą reżyserską uznanego operatora filmowego. Jednak w Niemczech wczesnych lat 30. dzieło, którego akcja toczy się w kabarecie i przedstawia środowisko bohemy berlińskiej, nie mogło oczywiście uniknąć ingerencji ze strony państwa. System cenzury przemysłu filmowego istniał w Republice Weimarskiej od lat 20. XX wieku i początkowo był podyktowany głównie względami „moralnymi”, zwłaszcza chęcią kontrolowania treści o charakterze seksualnym. Niemniej na początku lat 1930., wraz z narodzinami narodowego socjalizmu, cenzura filmowa objęła również tematykę społeczną i polityczną. W momencie ustanowienia obowiązkowego członkostwa w Reichsfilmkammer (Izba Filmowa Rzeszy), w 1933 roku, przemysł filmowy był już całkowicie kontrolowany. Nagle produkcja filmu takiego jak Die Verlorenen stała się niemożliwa – nie tylko z powodu cenzury, ale również ze względu na ogólną sytuację w przemyśle filmowym, w którym zakazano pracy Żydom i cudzoziemcom.

The Lostjest dziełem, które skupia się na analizie historii kultury poprzez rekonstrukcję historycznego artefaktu. Ponieważ film nigdy nie został ukończony, Reynolds z zespołem stanęli w obliczu delikatnego i skomplikowanego zadania montażu znalezionego materiału filmowego, które wymagało od nich zarówno pokonania trudności technicznych, jak i wykazania się wrażliwością społeczną i historyczną. Reynolds nie tylko umożliwia niezwykły wgląd w obrzeża komercyjnego przemysłu filmowego, ale również ułatwia dalsze badania nad historią produkcji oraz cenzury filmowej na początku lat 1930. The Lost jest bezpośrednim angielskim tłumaczeniem tytułu Die Verlorenen (Zagubieni), ale w szerszym ujęciu projekt przywraca narrację tych filmowców oraz peryferyjnych grup, która została „wycięta” z filmu przez brutalną cenzurę lub utracona w wyniku zniszczenia taśm.

The Lostprezentuje te części Die Verlorenen, które udało się zrekonstruować, oraz wybór rekwizytów związanych z filmem. Przedstawia również rezultaty badań materiałów archiwalnych dotyczących zarówno cenzury filmowej w okresie narodowego socjalizmu, jak i okoliczności powstania tego fascynującego artefaktu – niezwykłego filmu z lat 1930., który aż do tej chwili nie mógł wejść do historii kina.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
 

Patronat medialny: