PLUGAWE ROSARIUM
– o malarstwie i obiektach Pawła Matyszewskiego

Oto jest światło umysłu, zimne, planetarne.
Drzewa umysłu są czarne, a światło niebieskie. (…)*

– Czym pachniesz?
– Envy – Zawiść. Taki już stary dosyć zapach Gucci. Ma w sobie nutę liści paproci – kusząco pachnę, co?…
– Nie. Czuć takie zimne zielsko. Niepokoję się, gdy to czuję na tobie.

Zdarza się czasem, że budzimy się jakoś tak w środku nocy z podwyższonym tętnem. Wokół błyszcząca zimowa noc, i pojawia się to niepokojące uczucie: nie wiemy, czy czujemy się dobrze, czy źle? Czy jest nam przyjemnie? Czy wprost przeciwnie: odczuwamy dyskomfort stulecia? Pojawia się jedyna w swoim rodzaju – ambiwalencja. Wszechambiwalencja. Kraina wszystkiego, co mieści się pomiędzy: kochać – nienawidzić, plus – minus; zero – jeden; być – nie być… Oto tajemniczy ogród Pawła Matyszewskiego.

Piwniczny cudny odór patchouli staje się po prostufascynujący. Porywający. Bluszcz. Paproć. Chłód i siność. Krwawienie. Istnienie. Konflikt.

Bardzo dziwne to prace. Powleczone szczególną siecią niedopowiedzeń. Konflikt percepcji. Paweł to przede wszystkim malarz. Maluje bezbłędnie.

Potrafi w kontrolowany sposób poszarpać płótno; na poranionej skórze pojawiają się Komplikacje.

Ostatnio wyszedł ze swojego Tajemniczego Ogrodu – choć wciąż swoje historie opowiada, w dziwnych przestrzeniach umieszczając twory wyobraźni. Nawet pod skórą…

Rośliny. Skóra. Włosy. Ból i jedność. Wieloznaczność i przemiana. Moralna próżnia. Wolność wyboru. Wszelka wolność.

Powstają również obiekty. Cykl makatek, syjamskie połączone na zawsze ławki.

Makatki przywołują wspomnienia z tradycyjnych domów naszych babć. Doskonałość wykonania tuszuje treść.

Tym wszystkim dziwnie zniekształconym, przetransformowanym subtelnie i celnie przedmiotom Paweł pragnie nadać szczególne znaczenie: chce, by opowiadały, ilustrowały pewne skomplikowane treści; by podejmowały walkę. Potrafi dokonać permanentnego ukrycia pewnych treści, owinąćtajemnicę w tony roślin; ornamentów – obraz jest piękny, ładny po prostu. Dopiero po chwili – gdy przyjrzeć się uważniej – coś dostrzegamy. Jakiś konflikt. Jakąś nie-jasność. Jest w tym cel. Nie chcąc nazywać ich wprost, powoduje lawinę skojarzeń/ domysłów – pomóc w ich odczytaniu może nam własna intuicja. Nasza wrażliwość pomoże złamać kod.

Prace tego artysty nie zawsze są ładne. Nie zawsze są łatwe. Ale trzeba je poznać. Nie można się ograniczać. Nie wolno nam stracić wrażliwości, siły postrzegania/ odczuwania czegoś at first sight.

Wokół panuje pierwotny zapach strachu, ale i podniecenia.

Nie zdając sobie z tego sprawy, migrujemy do mistycznego opactwa. Dziwne twory. Buchające purchawy. Życiodajne bakterie. Koniec i początek.

Skóra przeszyta, poraniona, z wypukłymi ostentacyjnie imperfections.

Hańba. Chwała. Wreszcie: eternia.

Marta Mariańska

________________

* S. Plath, Księżyc i Cis, frag., tłum. T. Truszkowska, wyd. ALGO, Toruń 2008.

________________

Wystawę zrealizowano dzięki stypedium Prezydenta Miasta Białegostoku

Paweł Matyszewski

Ur. 1984 w Białymstoku. Mieszka i pracuje w Knyszynie i Poznaniu.

edukacja:

Studia na Wydziale Malarstwa ASP w Poznaniu. W 2009 roku dyplom z malarstwa w pracowni prof. Piotra C. Kowalskiego.

wybrane wystawy indywidualne:

2009

„Leucospermum”, Galeria Starter, Poznań

„Uro dziwy”, Galeria na Polskiej, Poznań

2008

„Lysichiton”, Galeria Enter, Poznań

wybrane wystawy zbiorowe:

2010

„Przestrzeń publiczna- Konteksty”, Galeria Profil, Centrum Kultury Zamek, Poznań

„50 Obrazów”, BWA, Bielsko-Biała

„Promocje 2010″, BWA, Legnica

„Bardzo Dobre Obrazy”, BWA, Bielsko-Biała

„Artesantander”, Targi sztuki, Santander, Hiszpania

„Protoplazma”, Galeria Arsenał/ stara elektrownia, Białystok

„Ars Homo Erotica”, Muzeum Narodowe, Warszawa

„Sfera Sztuki”, Galeria Sfera, BWA Bielsko-Biała

2009

„Bielska Jesień”, Bielsko-Biała

„End 3 Errata”, Galeria End, Poznań

„Figurama”, m.in. Praga, Brno, Bruksela

2008

„Summer Love”, Galeria Enter, Poznań