LEPIEJ BYĆ NIE MOŻE – AZORRO (Oskar Dawicki, Igor Krenz, Wojciech Niedzielko, Łukasz Skąpski)

Wystawa Lepiej być nie może Supergrupy Azorro prezentowana w białostockiej Galerii Arsenał to kolejna, po Idealnej wystawie (CSW w Toruniu), próba całościowego spojrzenia na twórczość artystów pracujących razem od 2001. Nazwa grupy wzięła się z przypadkowej zbitki słów Zorro
i Azorek, co doskonale oddaje prześmiewczy charakter sztuki uprawianej przez artystów. O ich filmach mówi się, że powstały w kontrze do sztuki krytycznej lat 90-tych. W polu zainteresowania Azorro znajduje się refleksja na temat artystycznego światka, pozycji artysty w społeczeństwie oraz istotnych rozważań o samej sztuce i dziele. Artyści zadają pozornie „naiwne” pytania – czy sztuka się skończyła, czy artyście wszystko wolno, czy istnieje idealna rzeźba? Koncepcja ich filmów jest bardzo prosta – oparta na lakonicznych dyskusjach, ekscentrycznych spacerach po mieście czy wizytach w galeriach i na otwarciach. Produkcje Azorro często przypominają home video, najważniejsza jest jednak nie forma i jakość nakręconego materiału, ale przekaz. Wystawa z jednej strony „fetyszyzuje” dorobek artystów, którzy najczęściej są głównymi bohaterami prac, z drugiej strony pokazuje załamanie mitu grupy i jej rozpad w Ostatnim filmie. Podsumowanie działalności Azorro będzie można znaleźć w specjalnie przygotowanym na potrzeby wystawy aneksie, pomyślanym jako wizualny kolaż faktów i przedmiotów pochodzących z filmów oraz notatek dokumentujących warsztat pracy artystów.

Joanna Zielińska

Grupa Azorro (Supergrupa Azorro)– grupa artystyczna powstała w 2001. Współtworzy ją czterech artystów: Oskar Dawicki, Igor Krenz, Wojciech Niedzielko, Łukasz Skąpski. Dowcipne działania grupy stanowią swoistą przeciwwagę dla egzystencjalnej powagi sztuki krytycznej poprzedniej dekady. Działania grupy nie są jednak pozbawione głębszych treści, zawierają dozę ironii określanej jako „lekki krytycyzm”, czyli krytyki systemu kultury w sposób, który nikogo nie urazi, i z którym wszyscy się zgodzą. Poruszają kwestie oceny sztuki współczesnej, stanu instytucji wystawienniczych oraz pozycji artysty w hierarchii zarówno artystycznej, jak i społecznej. Prace Azorro charakteryzują się przenikliwością i podważają obowiązujące normy. (źródło: wikipedia)