IZA TARASEWICZ – Samorodek

IZA TARASEWICZ

Zajmuje się rzeźbą, rysunkiem, performance. O oryginalności jej działań decyduje w dużej mierze specyfika materii, w której artystka pracuje, oraz poruszana tematyka, przy czym niezwykle często treść i forma są tu ze sobą immanentnie powiązane.

W swych kolejnych realizacjach Iza Tarasewicz tworzy świat, którego budulcem jest przede wszystkim materia organiczna (skóra, jelita, futro, owoce). Do jej ważniejszych realizacji w tym duchu należą Dirty Bomb, czyli wielka kobieca postać zbudowana ze smalcu, wilk zrobiony ze świńskiego mięsa, które zostało wystawione na dalsze działanie czasu, czy misie-maskotki uszyte z futra.

W pracach składających się na wystawę „Głowizna” (Galeria Arsenał, Białystok 2008) Iza odsłania zarówno nasze nieprzekraczalne uwikłanie w materię, jak też, metaforycznie, „bebechowatość” ludzkiej egzystencji, obsesyjnie się autoanalizującej. Na wystawie, obok Dirty Bomb, artystka pokazała znak nieskończoności upleciony z wypreparowanych jelit wieprzowych oraz zgrupowane w jednym pudełku „rany”, zrobione z wieprzowych pęcherzy, przypominające swym kształtem muszle, kwiaty czy też waginy.

Charakterystyczny dla siebie warsztat artystka porzuciła w pracy nad cyklem Dzieci i zwierzęta. Na cykl składają się dziecięco-zwierzęce pary, każdorazowo uczestnicy tej relacji pozostają ze sobą w bardzo bliskim związku, w uścisku lub kontakcie wzrokowym. Rzeźby tym razem są śnieżnobiałe, gładkie, wykonane z masy solnej, jednakże w każdym przypadku na białej powierzchni pojawia się czerwony ślad. Tak skonstruowane pary wydobywają egzystencjalne pokrewieństwo dzieci i zwierząt, ich specyficznie podstawowy sposób bytowania, w którym w spójną całość łączą się okrucieństwo, zabawa i niewinność. Pozorna odmienność tej pracy tak naprawdę jest doskonałym dopełnieniem wcześniejszych realizacji, a być może ich przekroczeniem.

W swej twórczości Tarasewicz odwołuje się do doświadczeń wyniesionych z dzieciństwa i dorastania na białostockiej wsi, gdzie kontakt z naturą opierał się na pierwotnej bezpośredniości, która nie miała potrzeby ukrywania tego, co niewygodne/nieestetyczne. Dzięki temu bezpośredniemu doświadczeniu działania Izy pozbawione są pretensjonalności, a ona sama jest cały czas osobą „stamtąd”, która dzięki oddaleniu zyskała dystans, a dzięki edukacji narzędzia, aby „tamten” świat ponownie nazwać.

Zuzanna Hadryś / Galeria Stereo, Poznań

SAMORODEK

„Samorodek” Izy Tarasewicz to wystawa doskonale ujawniająca sedno pracy artystki, ale rzucająca także nowe światło na jej dotychczasową praktykę. Wcześniejsze solowe prezentacje Tarasewicz, „Głowizna” i „Żywicielka”, zwiastowały artystkę, która konsekwentnie pracuje w wymagającej organicznej materii, wiążąc ją z radykalnym spojrzeniem na ludzką psychikę. Obiekty rzeźbiarskie Tarasewicz, składające się na „Samorodka”, wytyczają nową ścieżkę jej poszukiwań. Wydaje się, że artystka ściślej niż dotąd wiąże formę i treść – tym razem to sama materia (jakże znacząca: zdegradowana, „upadła”) staje się sednem jej pracy. Maestria i artystyczna świadomość, z jaką Tarasewicz posługuje się zredukowanym (do wieprzowych jelit i pęcherzy, stali, kartonu i styropianu) materiałem, służy bardziej niż dotąd jej wyobraźni niż społecznej lub psychologicznej diagnozie. W ten sposób artystka tworzy kompletny, poruszający i osobisty świat, którego nie można "przyszpilić" jednoznaczną interpretacją, lecz który wymyka się logice, i jako spójna i intensywna wizja wymaga wrażliwego przeżywania.

Michał Lasota
________________________________________________________________________________

Iza Tarasewicz
Ur. w 1981 roku w Białymstoku. W 2008 roku obroniła dyplom na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Tworzy rzeźby, instalacje, obiekty, rysunki, zajmuje się również działaniami performance. Stosuje starannie dobrane media, takie jak skóra i tłuszcz zwierzęcy, parafina, ciasto drożdżowe, produkty spożywcze, tkaniny. W sposób niezwykle wnikliwy, przez pryzmat osobistych doświadczeń i obserwacji świata, ukazuje problemy związane ze współczesnym człowiekiem i jego egzystencją. Interesują ją sytuacje ekstremalne, w których człowiek balansuje między normalnością a skrajnością, człowieczeństwem a dehumanizacją. Analizuje stany patologii społecznej, chorób umysłu, krańcowego bólu i wyczerpania.
Należy do grupy Penerstwo. Współpracuje z poznańską Galerią Stereo.

wystawy indywidualne
2009 MATECZNIK, Galeria Arsenał, Białystok
2008 ŻYWICIELKA, Galeria Starter, Poznań
2008 Głowizna, Galeria Arsenał, Białystok
2007 Hand made, Galeria Pies, Poznań

wybrane wystawy zbiorowe
2008   Establishment (jako źródło cierpień) , Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa
2008  Śniące ciała , Galeria Miejska Arsenał, Poznań
2007  RE:GENERACJA , Międzynarodowa Wystawa Sztuki”
         w zapomnianych dzielnicach Poznania: Śródka
2007  Tu zaszła zmiana , Galeria Kordegarda, Warszawa
2006  LekiNaRaka , „Stara Piekarnia”, Poznań
2005  Dirty bomb. Transplantacja , Stary Browar, Poznań

performance
2009  Bezdech , Galeria Stereo, Poznań
2009 „Większość ludzi nie żyje , happening z grupą PENERSTWO, Łódź
2008  Dobre do domu i na dwó r, happening z grupą PENERSTW O, Poznań
2006 performance w ramach „RE: GENERACJI, Międzynarodowej Wystawy Sztuki”
w zapomnianych dzielnicach Poznania: Śródka
2006 Rewitalizacja, performance w ramach wystawy polsko-angielskiej „out, or?”
towarzyszącej festiwalowi Malta 2006, Poznań
2006 Recycling, performance, „Stara Piekarnia”, Poznań