Igor Krenz. Konsekwencje błędu logicznego

KONSEKWENCJE BŁĘDU LOGICZNEGO
instalacja wideo
9 stycznia – 8 lutego 2004

IGORA KRENZA MANIFEST INTELIGENTNEGO WĄTPIENIA

Igor Krenz zajmuje się – nomen omen – kręceniem filmów. Miłośnikom współczesnej kinematografii znany jest jako założyciel Zespołu Filmowego Kino oraz członek wywrotowej grupy filmowej Azorro. Wspólnie z Wojciechem Niedzielko prowadzi również – okazjonalnie – grupę Usługi Fotograficzne UFOT. We własnym mieszkaniu Igor stworzył nieformalne, prywatne studio filmowe specjalizujące się w produkcji inteligentno-absurdalno-śmiesznych filmów wideo. To właśnie w wytwórni Igora były mon-towane m.in. filmy grupy Magisters. Innym, wyjątkowym przedsięwzięciem Krenza jest tworzona przez niego filmowa dokumentacja wszystkich koncertów warszawskiej grupy Mały Szu, która specjalizuje się w wesołej wersji muzyki elektro i niezapomnianych, kostiumowych występach scenicznych. Poza tym wszystkim i przede wszystkim jednak Igor pracuje nad całkowicie własnymi filmami. To właściwie rzeczy z pogranicza filmowej fikcji i dokumentu – rejestracja wideo niezwykłych eksperymentów ontologicznych, jakie od wielu lat prowadzi w swym warszawskim studio.
Prace wideo Igora Krenza są oszczędne w treści i formie. Ich akcja toczy się przeważnie w studio artysty, na tle białej ściany. Artysta dokonuje – często bardzo rozciągniętych w czasie – prostych eksperymentów dokamerowych. Na przykład, za pomocą prymitywnej katapulty próbuje wstrzelić kamyk do blaszanej puszki – aż do skutku. Wszystkie jego działania mają w sobie wiele z nic sobie nierobiącej z upływu czasu zabawy, ale zarazem są przenikliwie inteligentną grą z racjonalizmem poznawczym. Igor z zapałem godnym neofity dowodzi, że ogień jest lepszy od nożyczek oraz że tylko lewa krawędź ekra-nu istnieje. Używając prostych tricków filmowych i ujmującego poczucia humoru, Igor potrafi skutecznie zasiać w widzu zwątpienie w najprostsze fakty fizyczne. Przy okazji podważa, a czasem nawet ośmiesza wypracowane kanony sztuki wideo, ukazując, jak dalece filmowa umowność i iluzja mogą kierować naszymi przekonaniami, wyobrażeniami i emocjami. Pojawiające się w filmach Krenza sztuczki iluzjonistyczne są szczególnego rodzaju, prowokują bowiem do bardzo podstawowych rozmyślań:
o istnieniu i nieistnieniu, o sensie i bezsensie, czasie i bezczasie, o manipulacji i o tworzeniu. Niektóre z prac Krenza przybierają postać instalacji wideo – nieruchomy lub prawie nieruchomy obraz na ekranie telewizora jest swoistym znakiem zapytania postawionym w realnej przestrzeni. Co to jest? – brzmi tytuł jednej z takich prac, która przedstawia nieostry czarny kształt na białym tle. Widz sam musi sobie udzielić odpowiedzi od razu na kilka pytań: o co pyta artysta i dlaczego z premedytacją stawia pytania, na które nie ma jasnej odpowiedzi, a przede wszystkim, czy to w ogóle jest pytanie, czy raczej gotowa odpowiedź, manifest inteligentnego wątpienia jako podstawa świadomej egzystencji we współczes-nym świecie.

Łukasz Gorczyca / www.raster.art.pl