CORIN SWORN. Czas lisów

Corin Sworn przegląda razem ze swoim tatą stare zdjęcia. Rzutnik pokazuje slajdy z lat siedemdziesiątych XX w. „Dostałem się na łódź, którą popłynąłem z Liverpoolu do Limy”, opowiada mężczyzna. Ojciec Sworn to Gavin Smith, antropolog, który badał rebelie chłopskie w Peru. W trakcie dwudziestominutowego filmu zatytułowanego The Foxes [Lisy] Smith opowiada córce o swoim pobycie w tym państwie: o ludziach, których spotkał, ich historiach, własnych wnioskach badawczych i odczuciach związanych z miejscem, które dawno temu odwiedził. Sworn wspomina, że wiele z tych zdjęć już widziała, wiele historii słyszała, kiedy ojciec przyjechał do jej szkoły w 1981 roku i pokazywał je klasie swojej córki. „Nie rozumiałam wtedy ani zdjęć, ani związanych z nimi przeżyć, które opisywał”, przyznaje artystka.

Rytmiczny dźwięk rzutnika przerywany jest co pewien czas przez ruchome obrazy. Zostały zarejestrowane niedawno, w Peru – a dokładniej w górskiej wiosce Huasicancha – przez samą Sworn. Podążała trasą młodzieńczej wyprawy ojca, który towarzyszył jej jako przewodnik. Spotkali wiele spośród osób, z którymi Smith pracował lub rozmawiał w latach 70. Wydaje się, że w wiosce Huasicancha niewiele się zmieniło. Widzowi można wybaczyć pomyłkę, jeśli zdjęcia pokazujące teraźniejszość weźmie za obraz przeszłości. Jedyną wskazówką przy ich rozróżnianiu jest sposób przedstawienia – nieruchome slajdy lub nagranie wideo. Dzieje się tu coś dziwnego. Przeszłość miesza się z teraźniejszością za sprawą powiązań rodzinnych. Strukturę tę można porównać do płaszczyzny obrazów Henriego Bergsona, w której filozof odrzuca czas linearny. Twierdzi, że jaźń jest miejscem, w których dochodzi do spotkania postrzegania (światła, koloru i otaczających nas obrazów) oraz pamięci-obrazu. Sworn odtwarza to spotkanie. Na początku filmu widzimy ulicę z wnętrza jadącego samochodu. Obraz jest podwójny, ponieważ w szybie samochodu odbija się to, co widać przez okno z drugiej strony. Sworn powtarza ten podwójny, rozmazany efekt za pomocą serii fotografii towarzyszących instalacji wideo, w której oryginalne negatywy ojca zostały umieszczone nad zdjęciami tych samych miejsc zrobionymi przez artystkę w trakcie niedawnej podróży. Ponownie nie możemy mieć pewności, na co patrzymy. Sworn zatrzymuje nagranie wideo, żeby pokazać, że na obrazie rozmazanym z powodu ruchu samochodu pieszy wygląda, jakby znikał z fotografi. Przechodzień przemyka przez obraz jak duch zagubiony w czasie i przestrzeni. Ześlizguje się z bergsonowskiej powierzchni. Zestaw stereo odtwarza peruwiańską piosenkę pop.

Kiedy Smith pokazuje stare zdjęcia mieszkańcom Huasicanchy, początkowo mylą się, próbując rozpoznać widniejące na nich postaci, lub w ogóle ich nie rozpoznają. Dwie kobiety nie zdają sobie sprawy, że patrzą na mężczyznę, który właśnie stoi obok nich – sfotografowany młodzieniec nijak się ma do ich tęgiego towarzysza. Czas oddalił od siebie te dwa ciała. Sami tego doświadczamy. Na jednym ze slajdów widzimy Sworn jako małe dziecko. Nawet jeśli wiedzielibyśmy, jak wygląda (w sekcji obrazów ruchomych artystka zawsze znajduje się po drugiej stronie kamery: obecna, ale niewidoczna), trudno byłoby odnaleźć ją na ziarnistym zdjęciu grupowym. Na filmie zmieniają się tylko ludzie. Starzeją się, podupadają na zdrowiu. Na ekranie pojawia się zdjęcie Smitha. „No tak,” mówi z wahaniem, „tak wyglądałem, kiedy pracowałem w terenie”.

Nie mamy tu do czynienia ze studium antropologicznym prowadzonym w jakiejś odległej wiosce; to swoisty autoportret. Sworn nie spogląda przed siebie – przez ocean w stronę Peru, lecz w siebie – w kierunku wspomnień, wspomnień-obrazów, które ją ukształtowały. Praca jest refleksją na temat napływu wizualnych informacji, z których złożona jest świadomość. We wstępie do jednego z artykułów poświęconych wiejskim społecznościom w Peru Smith poetycko spostrzega: „Wszelkie poszukiwania intelektualne, jak np. antropologia czy historia, są w gruncie rzeczy próbą poradzenia sobie z tym, czego nie potrafimy wyrazić słowami”. Mówienie o sobie graniczy z niemożliwością, bo to przez siebie musimy mówić. Autorefleksja wymaga niemożliwego – wyjścia poza samego siebie. The Foxes są próbą dokonania tego.

Oliver Basciano, Londyn, 2016

---

 

Corin Sworn

Ur. 1976 w Londynie, UK, Mieszka i pracuje w Glasgow, UK.

Edukacja:

2007-2009 MFA, Glasgow School of Art, Glasgow

1999-2002 BFA, Integrated Media Program, Emily Carr Institue of Art & Design, Vancouver, BC, Canada

2001-2002 BA, Art & Design Program, Central Saint Martins College of Art & Design, London, UK

1994-1999 BA Psychology, minor Art History, University of British Columbia, Vancouver, BC, Canada

Wybrane wystawy indywidualne:

2015 Natalia Hug, Kolonia, Niemcy

2015 Collezione Maramotti, Reggio Emilia, Włochy

2015 Whitechapel Gallery, Londyn

2014 Vibrant Matter, Langen Foundation, Neuss, Niemcy

2014 Inverleith House, Edinburgh, UK

2014 The Common Guild, Glasgow, UK

2013 The Rag Papers, Neuer Aachener Kunstverein, Aachen, Niemcy

2013 The Rag Papers, Chisenhale Gallery, Londyn, UK

2012 The Lens Prism, Artists Film International,:Whitechapel Gallery, Londyn

2012 Galleria D’Arte Moderna e Contemporanea, Bergamo, Włochy

2012 Fundacion PRÓA, Buenos Aires; Argentyna

2012 San Art, Ho Chi Minh City, Wietnam

2012 Para/Site Art Space, Hong Kong

2012 Istanbul Modern , Stambuł, Turcja

2012 Ballroom Marfa, Marfa, Texas, USA

2012 City Gallery Wellington, Wellington, Nowa Zelandia

2012 Belgrade Cultural Centre, Belgrad; Serbia

2012 Cinemateque de Tanger, Tangier, Maroko

2012 New Media Center at Haifa Art Museum, Haifa, Izrael

2012 Neuer Berliner Kunstverein Video Forum, Berlin

2011 Timespan Museum and Arts Centre, Helmsdale, Szkocja

2011 An Endless Renovation, Contemporary Art Gallery, Vancouver, Kanada

2011 An Endless Renovation, ArtNow, Tate Britain, Londyn

2010 Blanket, Vancouver, Kanada

2010 The Lens Prism, Tramway, Glasgow

2010 Prologue: An Endless Renovation, Washington Garcia, Glasgow

2008 Back in 5: Accessing the Backstory, Blanket Gallery, Vancouver, Kanada

2008 Corin Sworn, ZieherSmith Gallery, New York, NY, USA

Wybrane wystawy grupowe:

2014 I’m So Green, Natalia Hug, Kolonia

2013-14 Assembly: A Survey of Recent Artists’ Film and Video in Britain 2008–2013 Tate Britain

2014 You Imagine What You Desire, 19. Biennale w Sydney

2014 Storytelling, with Althea Thauberger, Zin Taylor and Isabelle Pauwels, National Gallery of Canada

2013 55. Międzynarodowe Biennale Sztuki w Wenecji, Szkocki Pawilon (z Duncan Campbell oraz Hayley Tompkins)

2013 ANALOGUE OTHER, Poor Farm, Manawa, Wisconsin, USA

2012 Les Séparés, CEAAC, Strasburg, Francja

2012 Paraphantoms, Temporary Gallery, Kolonia, Niemcy

2012 21 REVOLUTIONS: TWO DECADES OF CHANGING MINDS’, Intermedia, Glasgow

2012 Tales of the City: Art Fund International and the GoMA collection, Gallery of Modern Art, Glasgow

2012 Studio 58: Women Artists in Glasgow Since WWII, Mackintosh Museum, Glasgow School of Art, Glasgow

2012 Doppelganger, CEAAC, Alsace

2012 Phantasmagoria, Presentation House Gallery, Vancouver, Kanada

2012 Studio 58, Mackintosh Gallery, Glasgow

2012 ICA Biennial of Moving Image, ICA London, Londyn

2012 Dialogue for Hands, with Chris Johansen, Camilla Low, Mary Redmond and Corin Sworn, Three Blows, Glasgow, UK

2012 Tomorrow Never Knows, Jerwood Space, Londyn

2011 Hors Pistes , Centrum Pompidou, Paryż

2011 Contemporary Art Gallery, Vancouver, Kanada

2010 School Days, Featuring Darcy Lange, Corin Sworn, Rineke Dijkstra, Eva Kotatkova, Ronan McCrea, Raimond Wouda, Eamon O’Kane University College, Cork, Ireland 2010 / 2011

2010 Hello World with Darren Banks, Luke Collins, Jonathan Horowitz, Seth Price, Corin Sworn, and Stina Wirfelt, Embassy Gallery, Edynburg

2010 Playgrounds: Police or Pirates, Quartier, the Quimper Centre for Contemporary Art, Quimper, Francja

2010 Art Basel Miami Beach / Creative Time presents video screenings: Corin Sworn, ‘After School Special’, Miami, Fl, In partnership with Tramway Game Show, Surrey Art Gallery, Surrey, Kolumbia Brytyjska, Kanada

2010 Group Program, Migrating Forms Film Festival, Nowy Jork

2010 COSEY COMPLEX, a special one-day event conceived by writer Maria Fusco and commissioned by the ICA, ICA, Londyn

2010 Morality, Act 5: Power Alone, Witte de With Center for Contemporary Art, Rotterdam, Holandia

2010 Two people show with David Gledhill, Castlefield Gallery, Manchester, UK

2009 Report on Probability, Kunshalle, Bazylea, Szwajcaria

2009 EASTInternational, Norwich, UK, Curated by Art and Language and Raster Gallery

2009 Elspeth Pratt and Corin Sworn, Blanket Gallery, Vancouver, BC, Canada

2009 Love Me Tender, Autostadt Wolfsburg, Germany

2009 Drawings A-Z, Museu da Cidade, Lisbon

Rezydencje:

2012 The Rusking School of Drawing and Fine Art at St John’s College, Oxford, UK

2008 EASTinternational, Norwich University College of the Arts, Norwich, UK

Nagrody:

2014 MaxMara Art Prize for Women in association with the Whitechapel

2008 EASTproject assisted research

2007 BC Arts Council Production Grant

2007 Canada Council Research and Creation Grant

2005 Visual Arts Development Award

2004 Ontario Arts Council Emerging Artist Grant

Prace w kolekcjach:

Whitney Museum of American Art, New York

Gallery of Modern Art, Glasgow, UK

Belkin Art Gallery, University of British Columbia, Vancouver, Canada

National Gallery of Canada

Vancouver Art Galelry, Vancouver, Canada

Colecçăo Madeira Corporate Services – MCA, Portugal

 

---

 Wydarzenia towarzyszące:

2 lipca 2016 r., godz. 11:00 – oprowadzanie autorsko-kuratorskie po wystawie.

Wydarzenie będzie dostosowane do potrzeb osób niesłyszących oraz niedosłyszących.

Wstęp wolny. Zapraszamy!