Niedziela z kolekcją – Łukasz Gronowski, Patriota – pokaz wideo

 

Wideo, 1 min 40 s.

Praca zakupiona przez Podlaskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, nr inw. PZ-78/2010

17 kwietnia 2016 r., w godzinach 10:00-18:00

Galeria Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2, Białystok

 

---

 

 

Siła oszczędnego w formie filmu Łukasza Gronowskiego leży w dysonansie, którego źródłem jest rola powierzona przez artystę głównemu bohaterowi. Elegancko i schludnie ubrany transwestyta śpiewa hymn państwowy. Jego postawa i język ciała są adekwatne do wykonywanej czynności, której oddaje się z pełnym zaangażowaniem. Popularne definicje patriotyzmu określają ten termin jako „miłość do ojczyzny, własnego narodu, połączoną z gotowością ponoszenia dla nich ofiar”. Patriotyzm jest więc prawem i obowiązkiem każdego mieszkańca danego państwa czy też członka narodu, bez względu na jego wyznanie religijne, rasę czy kondycję społeczną. Zaaranżowana przez Gronowskiego sytuacja nie powinna więc wywoływać oburzenia odbiorcy. Może jednak sprowokować krytyczną refleksję nad tym, czy w ogóle mogłaby mieć miejsce.

Jak podkreślali krytycy, artysta przygląda się dzisiejszej pojemności znaczeniowej pojęcia patriotyzm, bada jego granice, sposób funkcjonowania i miejsce w mentalności społecznej. Wskazując na fakt, iż w polskiej rzeczywistości patriotyzm ma bardzo silny wymiar polityczny i religijny, Gronowski zdaje się pokazywać, że nie każdemu dane jest społeczne przyzwolenie na bycie patriotą.

 

[…]

 

Izabela Kopania, Zbiór otwarty. Prace z Kolekcji II Galerii Arsenał w Białymstoku i Podlaskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, PTZSP, Białystok 2012

 

---

 

Świat sztuki o Kolekcji II:

„Galeria Arsenał posiada obecnie zbiory, które mają postać dwóch kolekcji: “Trzy nurty. Realizm — Metafora — Geometria” (prace z lat 1965-1985 obejmujące m.in. dzieła J. Berdyszaka, E. Dwurnika, S. Gierowskiego, I. Gustowskiej, J. Kałuckiego, H. Stażewskiego, R. Winiarskiego) oraz “Kolekcja II”. Ta ostatnia zasługuje na szczególną uwagę, bowiem obszar jej zainteresowania obejmuje najbardziej zaniedbany, najgorszy dla polskiego kolekcjonerstwa okres. Istotną wartością tych zbiorów jest też to, że znajdują się tam niejednokrotnie debiutanckie lub wczesne prace artystów, którzy z racji swojego wieku i dorobku są kompletnie lekceważeni przez instytucje muzealne. Pozyskując w odpowiednim czasie do swoich zbiorów prace takich artystów jak Robert Maciejuk, Wojciech Łazarczyk, Konrad Kuzyszyn, Katarzyna Kozyra, Dorota Nieznalska czy Zbigniew Rogalski, galeria zachowała się jak rasowy profesjonalny kolekcjoner, który inwestuje w przyszłość i stawia na wzrost wartości dzieł młodych artystów. Jednocześnie kolekcja nabiera dodatkowej wartości jako inicjatywa aktywna, promująca i wspierająca nowe zjawiska, kreująca ciekawe wartości w sztuce w przeciwieństwie do tradycyjnych kolekcji nastawionych na konserwację i odzwierciedlenie status quo. Sprzyja temu fakt promowania zbiorów poprzez wystawy w kraju i za granicą.” – Marek Wasilewski

„Jednym z największych zagrożeń stojących przed dziełami sztuki jest pozbawienie ich odbiorcy. Paradoksalnie takie niebezpieczeństwo stwarzają głównie instytucje powołane z myślą o sztuce – muzea, galerie i kolekcje. W magazynach spoczywają prace, które przez wiele lat nie mają szansy ujrzenia światła dziennego, być może nigdy nie będzie im dana. Tymczasem sztuka pozbawiona widza praktycznie przestaje funkcjonować, nawet jeśli jej materialnym artefaktom zapewnia się bezpieczną i sterylną egzystencję. Dziełom i ich kolekcjom należy zapewniać kontakt z odbiorcami, ale też ukazywać w nowych kontekstach i interpretacjach. W końcu kolekcje, by nie tkwić w martwym punkcie, muszą się zmieniać i rozwijać, czyli narastać. Powiększanie się kolekcji, niczym w błędnym kole, stwarza jednak ryzyko, że większość ze stanowiących je dzieł zostanie zamknięta, wypchnięta z obiegu, pozbawiona odbiorcy. Pod tym względem Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku i Podlaskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych znajduje się być może w najlepszym momencie swego rozwoju. Jest na tyle pojemna oraz zawiera na tyle ważne i interesujące prace, by móc przyciągać uwagę publiczności, a jednocześnie na tyle niewielka, by nie ograniczać swym dziełom kontaktu z odbiorcą.”  – Karol Sienkiewicz

 „Monika Szewczyk, od lat kierująca białostockim Arsenałem, bardzo świadomie gromadzi kolekcję najnowszej sztuki polskiej. W tym jej zbieraniu jest dużo wyczucia i przeczucia, tego co w naszej sztuce jest, a co więcej, może być ważne. Stąd zadziwiający fakt, że wielu młodych w Białymstoku debiutowało i co jeszcze ciekawsze, pozostało wiernych tej galerii. A zatem powstaje tu znakomita kolekcja, która jednak wciąż nie ma swojego stałego miejsca.” –Bogusław Deptuła
 

„Jest oczywiste, że stworzenie i prowadzenie galerii o ambitnym, współczesnym programie artystycznym jest znacznie trudniejsze w miastach takich jak Białystok, niż w Warszawie, Krakowie czy Poznaniu. […] W małych miastach odpowiedzialność kuratorów jest więc w rzeczywistości większa, a zdobycie szerokiej publiczności trudniejsze, tym bardziej pracownikom białostockiego Arsenału należą się słowa uznania za stworzenie miejsca przyjaznego sztuce współczesnej, również w jej najbardziej radykalnych przejawach. […] Zebrana tu (i wciąż poszerzana) kolekcja sztuki lat 90., o szerokim spectrum gatunkowym, należy do naprawdę nielicznych w kraju.”  – Łukasz Gorczyca