Niedziela z kolekcją – Anna Konik, In the Middle of the Way / Gra w miasto (Białystok) – pokaz wideo

Anna Konik, In the Middle of the Way / Gra w miasto (Białystok),

dwukanałowe wideo, 19 min 35 s, 6 fotografii, 31 x 40,5 cm.

Praca zakupiona przez Podlaskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, nr inw. PZ-75/2009

3 lipca, niedziela, w godzinach – 10:00-18:00

Galeria Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2, Białystok

Wstęp wolny!

 

---

Opis filmu:

[…]

Białystok to drugie po Bytomiu miasto, które pokazywali artystce uczestnicy prowadzonych przez nią warsztatów*. Konik zaproponowała spacer po Białymstoku, a młodzież i dzieci, z którymi pracowała, weszli w rolę przewodników, oprowadzających po mieście własnymi ścieżkami. Każdy z nich pokazywał je z własnej perspektywy, prowadził do miejsca, które ma dla niego szczególne znaczenie. Na alternatywnej mapie Białegostoku znalazł się m.in. Pałac Branickich, Rynek Kościuszki, hala „Włókniarza”, kawiarnia na Plantach i plac zabaw na osiedlu, a pokonywanie dróg prowadzących do tych miejsc miało wymiar intensywnego, wspólnego przeżywania przestrzeni. Ta bliska relacja zachodziła zwłaszcza między artystką a osobą prowadzącą do ważnego dla siebie miejsca. Konik każdemu towarzyszyła w sposób dyskretny, skłaniając do werbalizacji myśli i określenia charakteru swojego związku z miejscem.

Tak jak różni byli uczestnicy warsztatów, tak różne były ich reakcje na kamerę i odmienny stosunek do miasta. Ich wypowiedzi kształtują alternatywną mapę Białegostoku, na której centrum i peryferie niekoniecznie pokrywają się z układem urbanistycznym miasta. Projekt Konik odsłania kilka osobistych narracji, składających się na wielowarstwową strukturę żyjącego organizmu miejskiego. W trakcie spaceru przestrzeń Białegostoku stała się przestrzenią mentalną, nasyconą wspomnieniami i emocjonalnymi reakcjami na tkankę miasta.

Izabela Kopania

* In the Middle of the Way / Gra w miasto (Białystok) to efekt warsztatów przeprowadzonych przez Annę Konik w Galerii Arsenał w Białymstoku w 2008 r.

---

 

„Galeria Arsenał posiada obecnie zbiory, które mają postać dwóch kolekcji: “Trzy nurty. Realizm — Metafora — Geometria” (prace z lat 1965-1985 obejmujące m.in. dzieła J. Berdyszaka, E. Dwurnika, S. Gierowskiego, I. Gustowskiej, J. Kałuckiego, H. Stażewskiego, R. Winiarskiego) oraz “Kolekcja II”. Ta ostatnia zasługuje na szczególną uwagę, bowiem obszar jej zainteresowania obejmuje najbardziej zaniedbany, najgorszy dla polskiego kolekcjonerstwa okres. Istotną wartością tych zbiorów jest też to, że znajdują się tam niejednokrotnie debiutanckie lub wczesne prace artystów, którzy z racji swojego wieku i dorobku są kompletnie lekceważeni przez instytucje muzealne. Pozyskując w odpowiednim czasie do swoich zbiorów prace takich artystów jak Robert Maciejuk, Wojciech Łazarczyk, Konrad Kuzyszyn, Katarzyna Kozyra, Dorota Nieznalska czy Zbigniew Rogalski, galeria zachowała się jak rasowy profesjonalny kolekcjoner, który inwestuje w przyszłość i stawia na wzrost wartości dzieł młodych artystów. Jednocześnie kolekcja nabiera dodatkowej wartości jako inicjatywa aktywna, promująca i wspierająca nowe zjawiska, kreująca ciekawe wartości w sztuce w przeciwieństwie do tradycyjnych kolekcji nastawionych na konserwację i odzwierciedlenie status quo. Sprzyja temu fakt promowania zbiorów poprzez wystawy w kraju i za granicą.” – Marek Wasilewski

„Jednym z największych zagrożeń stojących przed dziełami sztuki jest pozbawienie ich odbiorcy. Paradoksalnie takie niebezpieczeństwo stwarzają głównie instytucje powołane z myślą o sztuce – muzea, galerie i kolekcje. W magazynach spoczywają prace, które przez wiele lat nie mają szansy ujrzenia światła dziennego, być może nigdy nie będzie im dana. Tymczasem sztuka pozbawiona widza praktycznie przestaje funkcjonować, nawet jeśli jej materialnym artefaktom zapewnia się bezpieczną i sterylną egzystencję. Dziełom i ich kolekcjom należy zapewniać kontakt z odbiorcami, ale też ukazywać w nowych kontekstach i interpretacjach. W końcu kolekcje, by nie tkwić w martwym punkcie, muszą się zmieniać i rozwijać, czyli narastać. Powiększanie się kolekcji, niczym w błędnym kole, stwarza jednak ryzyko, że większość ze stanowiących je dzieł zostanie zamknięta, wypchnięta z obiegu, pozbawiona odbiorcy. Pod tym względem Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku i Podlaskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych znajduje się być może w najlepszym momencie swego rozwoju. Jest na tyle pojemna oraz zawiera na tyle ważne i interesujące prace, by móc przyciągać uwagę publiczności, a jednocześnie na tyle niewielka, by nie ograniczać swym dziełom kontaktu z odbiorcą.”  – Karol Sienkiewicz

„Monika Szewczyk, od lat kierująca białostockim Arsenałem, bardzo świadomie gromadzi kolekcję najnowszej sztuki polskiej. W tym jej zbieraniu jest dużo wyczucia i przeczucia, tego co w naszej sztuce jest, a co więcej, może być ważne. Stąd zadziwiający fakt, że wielu młodych w Białymstoku debiutowało i co jeszcze ciekawsze, pozostało wiernych tej galerii. A zatem powstaje tu znakomita kolekcja, która jednak wciąż nie ma swojego stałego miejsca.” –Bogusław Deptuła

 
„Jest oczywiste, że stworzenie i prowadzenie galerii o ambitnym, współczesnym programie artystycznym jest znacznie trudniejsze w miastach takich jak Białystok, niż w Warszawie, Krakowie czy Poznaniu. […] W małych miastach odpowiedzialność kuratorów jest więc w rzeczywistości większa, a zdobycie szerokiej publiczności trudniejsze, tym bardziej pracownikom białostockiego Arsenału należą się słowa uznania za stworzenie miejsca przyjaznego sztuce współczesnej, również w jej najbardziej radykalnych przejawach. […] Zebrana tu (i wciąż poszerzana) kolekcja sztuki lat 90., o szerokim spectrum gatunkowym, należy do naprawdę nielicznych w kraju.”  – Łukasz Gorczyca