JACEK MALINOWSKI – prezentacja filmów z cyklu „Trylogia białostocka”

Zapraszamy na premierowy pokaz „Trylogii białostockiej”, pracy video Jacka Malinowskiego, powstałej w latach 2009 – 2013 w ramach programu edukacyjnego Plac Zabaw Arsenał.

Galeria Arsenał ul. A. Mickiewicza 2 
12 czerwca 2013, godz. 18.00 – 19.30

Zapraszamy wszystkich miłośników sztuki. Szczególnie liczymy na obecność osób uczestniczących w warsztatach , bohaterów „Trylogii białostockiej”

„Trylogia białostocka”
 

– cykl 3 filmów zrealizowanych w latach 2009 – 2013
Koncepcja, reżyseria, kamera, montaż: Jacek Malinowski
Kuratorka: Magdalena Godlewska – Siwerska
Udział w warsztatach wzięły 34 osoby: dzieci, młodzież i dorośli – mieszkańcy Białegostoku

Część 1: „Spotkanie”, 28 min., 2013

Aktorzy: Amelia Gruzińska, Anna Załęska, Oskar Godlewski, Krystyna Godlewska, Bartłomiej Godlewski, Zuzanna Borowska, Grzegorz Borowski, Kuba Kierus, Kacper Kierus, Agnieszka Kierus, Andrzej Kierus, Urszula Kida, Katarzyna Kida, Zuzanna Żak, Wiktor Żak, Katarzyna Żak

Film „Spotkanie” – chronologicznie stanowiący pierwszą część „Trylogii białostockiej”, został zrealizowany w roku 2013. Jest to wprowadzenie do projektu i przedstawienie bohaterów, których losy rozwijają się w dalszych częściach. Akcja filmu dzieje się w przeszłości – w czasie jednego z marcowych popołudni 1989 roku w parku Planty w Białymstoku. Tam właśnie, nie wiedząc, czy kiedyś będą jeszcze mieli ze sobą coś wspólnego, po raz pierwszy spotykają się bohaterowie cyklu. Są dziećmi, mają po kilka lat, pozostają pod opieką rodziców, którzy sami doświadczając przełomowych momentów historii, przed kamerą dzielą się lękami o przyszłość, jednocześnie otacząjąc swoje dzieci ochronnym parasolem. Tło filmu stanowią wydarzenia polityczne lat 1980-1989 – oczekiwanie na rezultaty obrad okrągłego stołu wieńczącego czasy Solidarności w Polsce.

Część 2: „Kryzys w mojej głowie”, 28 min., 2009

Aktorzy: Agata Lisowska, Maciej Gilewicz, Paweł Dudko, Agnieszka Mikucka, Katarzyna Lewkowicz, Dawid Klepadło, Joanna Magdalena Barska, Wacław Ostrowski

„Kryzys w mojej głowie”– został zrealizowany w roku 2009 – logicznie stanowi kontynuację losów bohaterów „Spotkania”. Akcja filmu toczy się współcześnie – tu i teraz, w roku 2009 – 20 lat po wydarzeniach „Spotkania”. Dzieci, które kiedyś przypadkowo spotkały się w parku, teraz stanowią nieformalną grupę, która regularnie spotyka się by spędzać razem czas. Przekroczyli już dwudziestkę. W specyficzny sposób są zintegrowani. Zarówno charakter grupy, jak i charakter jej spotkań nie są sprecyzowane: może są tylko grupą przyjaciół, a może grupą terapeutyczną. To co ich łączy to sekwencje egzystencjalnych rozterek, którymi dzielą się przed kamerą. Wspólny wszystkim wewnętrzny kryzys stanowi motyw przewodni. W trakcie filmu pojawiają się różnice charakterów i osobowości, ale też i wrażenie, że dorosłość w którą właśnie wkraczają, odciśnie na każdym z bohaterów filmu, głębokie piętno.



Część 3: „2039”, 20 min., 2010


Aktorzy: Krystyna Tomaszuk, Wiesław Siwerski, Agnieszka Sieniawska, Jolanta Jastrzębska, Krystyna Korolczuk, Antoni Zieniuk, Mariusz Szewczyk, Wiesław Romanowski, Lech Sieniawski, Magdalena Godlewska- Siwerska

„2039”–  film zrealizowany w roku 2010 – jest kontynuacją dwu poprzednich części – filmów „Spotkanie” i „Krysys w mojej głowie” – i zarazem epilogiem losów bohaterów poznanych już wcześniej. Tym razem filmowana była przyszłość – rok 2039. Film pokazuje osiem znanych już osób, które osiągnęły wiek 50+ i spotykają się po latach. Jak uformowana jest przyszłość w roku 2039? Dowiadujemy się o tym zarówno ze słów poszczególnych postaci, jak i ze zdań wygłaszanych wygenerowanym komputerowo głosem narratora. Rzeczywistość 2039 roku pozornie nie odbiega od dzisiejszej, z kilkoma jednak wyjątkami: Stany Zjednoczone już nie istnieją, Rosja znowu jest Związkiem Sowieckim, rozszczepianie ciała i osobowości stało się codzienną rutyną, a przymusowe programy socjalizujące pomagają jednostkom przezwyciężyć stany depresji i alienacji. Zawarta w ostatnim flmie futurystyczna wizja dotyczy – jak w obu poprzednich częściach tryptyku – przede wszytkim przestrzeni psychologicznej. Czy wobec tego kryzys nadal trwa w mojej głowie?

Każdą z trzech części projektu kończy lapidarna i symptomatyczna informacja: „wszystkie wydarzenia i postacie pokazane w filmie są fikcyjne, a ich związek z rzeczywistościżą może być jedynie przypadkowy”.

Projekt został zrealizowany w Galerii Arsenał w Białymstoku w ramach warsztatów filmowych: „Plac Zabaw Arsenał”, dotowanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego