Wonderful life

Wideo Wonderful life jest jednym z elementów cyklu Life is a story, realizowanego przez Izabellę Gustowską w latach 2002–2006. Projekt, bliski w strukturze opowieści szkatułkowej, złożony jest z kilkunastu samodzielnych prac. W większości z nich pojawiają się wspólne motywy, takie jak dłonie dotykające naczynia, poruszające się usta czy tocząca się szklana kula. Opowieści Gustowskiej są narracjami autobiograficznymi, zapisami emocji oddanych w języku obrazów filmowych. Oko kamery artystka kieruje do wewnątrz, a chłodne narzędzie rejestracji służy jej do notowania osobistych spostrzeżeń.
 
Pierwszoplanową postacią Wonderful life jest Gucio, należący do artystki jamnik szorstkowłosy, machający ogonem w rytm utworu What a Wonderful World śpiewanego przez Louisa Armstronga. Obserwowane na spacerze zachowania psa Gustowska zwielokrotnia i przefiltrowuje przez fioletowe światło. Obraz współgra ze słowami piosenki – wizualna i werbalna warstwa pracy mają w sobie coś z zachwytu nad wyjątkowością zwyczajnych z pozoru sytuacji. Opowieść, przerywana kadrami utrzymanymi w zielonej tonacji i towarzyszącymi im komentarzami, toczy się w zwolnionym tempie. Pojawiającej się frazie Nothing about her childhood/ … television/ … friend/ … cat towarzyszą sceny z życia codziennego, przeplatane wyjątkami z transmisji meczu bokserskiego, ujęciem skaczącego dziecka czy też przeciągającego się kota. Prywatność przenika się ze światem zewnętrznym, a odrealniający filtr zieleni i fioletu nadaje pracy refleksyjny charakter, odsłaniając przy tym sferę intymnego doświadczania rzeczywistości.
 
Poetyckie wideo Gustowskiej jest pracą hermetyczną. Strzępy wątków spaja oniryczna mgła, a ujęcia tworzą mozaikę balansującą na granicy snu i rzeczywistości. Wspomnienia wrastają w teraźniejszość, a prywatna ikonografia znajduje odzwierciedlenie w uniwersalnych słowach i motywach wizualnych. Chwilowe przekonanie o tym, że część może stanowić klucz do poznania całości, ustępuje przeświadczeniu o niewystarczalności formuły pars pro toto. Archiwum obrazów, udostępnionych widzowi przez artystkę, pozwala odkryć zaledwie niewielki fragment jej osobowości.
 
Izabela Kopania